Αν έχεις τέτοιες φίλες

Η Πελούσα Τσαντάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ζει στην Αθήνα από 20 χρονών με την οικογένειά της. Μετά τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών, στα οποία, δίδασκε και διηύθυνε, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το πρώτο της μυθιστόρημα είχε τίτλο «Άλλα λόγια» (2002) και το δεύτερο, «Γιατί δεν κοιμάμαι τα βράδια» (2005).Το νέο της βιβλίο, «Αν έχεις τέτοιες φίλες» ζωντανεύει αξίες και εικόνες μιας άλλης εποχής. […] Όμως τη δική της ψυχή δεν την βάραινε καμιά αταξία. Μόνο που δεν είχε εξαγνιστεί ακόμη. Το παρελθόν της ήταν πολύ μακριά και το μόνο τεκμήριο εκείνης της αμαρτίας ήταν κάποια χαρτονομίσματα καλά φυλαγμένα σε ένα τσεπάκι τσάντας. Δεν τα είχε ξεχάσει, απλά δεν τα είχε αξιοποιήσει. Ίσως δεν είχε έρθει η ώρα να κλείσει εκείνο το παραθυράκι που είχε ανοίξει στα δεκαοχτώ της στο Λονδίνο κι έμενε ακόμη ανοιχτό. Ίσως το δίχτυ που την είχε τυλίξει τότε να ήταν φτιαγμένο τελικά με αλυσίδες. Καιρός να το σπάσει. Τώρα έχει την δύναμη. […] Γιατί μια λάθος επιλογή μπορεί να σε καταστρέψει…

Συνέντευξη της Πελούσας Τσαντάκη στην Κυριακή Σπανού

Η Πελούσα Τσαντάκη δουλεύει ήδη το τέταρτο βιβλίο της. Έχει μόλις κυκλοφορήσει το «Αν έχεις τέτοιες φίλες» από τις εκδόσεις Οσελότος και με τη σκέψη ότι θα γίνει θεατρική διασκευή, έχει στριμώξει τις ηρωίδες της και τους ήρωες της στην γωνία και τους μαθαίνει πως να μιλούν τώρα και εκτός λευκών σελίδων. Βρήκαμε λίγο χρόνο για να την ρωτήσουμε και να μάθουμε περισσότερα για τη συγγραφέα του «Άλλα Λόγια», του «Δεν κοιμάμαι τα βράδια» και τώρα του ολοκαίνουργιου μυθιστορήματος «Αν έχεις τέτοιες φίλες». Για τις οποίες δεν κοιμήθηκε πολλά βράδια…

– Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου;

– Ο τίτλος του βιβλίου είναι μάλλον ειρωνικός. Επειδή αναφέρεται σε φίλες, σε κορίτσια που δοκιμάζουν την τύχη και την αντοχή τους, μαζί με τη δική μας.

– Υπάρχει αληθινή φιλία ανάμεσα στις γυναίκες; Και στις ηρωίδες του βιβλίου σας;

– Μεγάλη κουβέντα η φιλία. Ανάμεσα σε γυναίκες, ανάμεσα σε άνδρες. Γιατί θεωρούμε ότι οι άνδρες είναι πιο πιστοί στη φιλία; Έχετε δει αδερφικούς φίλους σε ανώτατες θέσεις μιας επιχείρησης; Τρώγονται σάρκες εκεί. Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία ανάμεσα στις γυναίκες. Αυτό μου έχει διδάξει η μέχρι τώρα πορεία μου. Υπήρξα τυχερή. Έχω τις ίδιες φίλες για δεκαετίες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συναντώ καινούργιες φιλίες σε διαφορετικές φάσης της ζωής μου, ακόμη και σήμερα.

Όσο για τις ηρωίδες του βιβλίου μου, ζουν ανάμεσα μας, είναι μία από εμάς, με τις αδυναμίες τους, τα πάθη τους, αλλά και τα αληθινά τους αισθήματα, που δεν διστάζουν να τα εκφράσουν, με κάθε ευκαιρία, δηλαδή πάντα.

– Τρίτο μυθιστόρημα. Τι σημαίνει αυτό για μια συγγραφέα;

– Τρίτο μυθιστόρημα, πράγματι. Άπιαστο όνειρο όταν γράφεις το πρώτο. Όταν όμως το ολοκληρώνεις, ξεχνάς τα ξενύχτια, τις ώρες μοναξιάς, τον κόπο σου και επικεντρώνεσαι στις ηρωίδες σου που τις έχεις αγαπήσει και στους ήρωες που τις συνοδεύουν και δεν επιθυμείς τίποτα άλλο από το να αγαπηθούν από μικρούς και μεγάλους αναγνώστες, με μαλλιά ή χωρίς, με ρυτίδες ή άνευ, ψηλούς, κοντούς, αγόρια, κορίτσια, άνδρες, γυναίκες, νέους «φίλους».

– Ποια είναι η καλύτερη κριτική που ακούσατε μέχρι σήμερα; Η πιο απρόσμενη;

– Πολλές και διάφορες καλές κριτικές. Από γυναίκες κυρίως και διαφορετικές ηλικίες. Ίσως γιατί εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο αυθόρμητες και δεν φοβόμαστε να μιλήσουμε με το συναίσθημα. Ενώ οι άνδρες τσιγκουνεύονται καμιά φορά ή απλά διστάζουν να εκφράσουν τα αληθινά τους συναισθήματα. Η πιο απρόσμενη όμως κριτική προέκυψε σίγουρα από έναν 60χρονο άνδρα… «Τον τυχερούλη τον γιατρό, γυναίκα που έχει…». Ποιος είναι ο γιατρός; Ο άντρας μου.

– Πώς επιβιώνει σήμερα μια συγγραφέας στην Ελλάδα;

– Στην Ελλάδα δεν επιβιώνει. Όχι μόνο σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και πάντα. Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις συγγραφέων, άλλων ταλαντούχων και άλλων μάλλον ατάλαντων αλλά σωστά δικτυωμένων, δηλαδή με τις κατάλληλες γνωριμίες και εξαιρετικές δημόσιες σχέσεις. Αυτή είναι για μένα η μόνη αλήθεια. Ο συγγραφέας επιβιώνει από τη δουλειά που έμαθε να κάνει, όπως όλοι οι άλλοι που δεν γράφουν μυθιστορήματα, μέρα-νύχτα, παράλληλα με την καριέρα τους, με την ελπίδα μια μέρα να τους γηροκομήσουν οι ήρωες τους…

– Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου;

– Τα συναισθήματα μου ήταν εκείνα που με δυσκόλεψαν περισσότερο στη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου μου. Όχι για να τα εκφράσω αλλά για να τα συγκρατήσω. Κυρίως επειδή αγαπώ τις ηρωίδες μου και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τις εκθέσω, έστω και στο ελάχιστο.

– Γιατί να αγοράσει κάποιος σήμερα το βιβλίο «Αν έχεις τέτοιες φίλες»;

– Συνιστώ το τρίτο μου μυθιστόρημα, «Αν έχεις τέτοιες φίλες», για να διαβάσει κανείς ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνίστριες αληθινές κοπέλες που γίνονται γυναίκες, αγαπιούνται, μισιούνται, προδίδουν και προδίδονται, πληγώνουν, προφυλάσσουν, όπως ακριβώς κάνουμε οι γυναίκες μεταξύ μας κι ας μην το παραδεχόμαστε πάντα. Για να το διαβάσουν μονορούφι, μέσα σε μια μέρα, όπως μου είπαν τουλάχιστον οι πρώτοι αναγνώστες που με εμπιστεύτηκαν. Για το ταξίδι στο 60 και το 70, τη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Αθήνα-Ρώμη-Λονδίνο, το τέλος της αρχής.

Review on Amazon.co.uk, by Sandy Sandy

Pure literature made in Greece. Fresh and nostalgic at the same time. What will happen when the author, Pelousa Tsantaki, in her third novel, decides to talk about real women, real girls, real relationships, in the sixties and seventies, and even today,
in the city of Athens, in Salonica, in Rome, in London?
I read the book that has just been published, An exeis tetoies files or If you have friends like them, in one day. And I am a slow reader. I could not stop reading about women that reminded me of Almodovar heroines in his films, but only now in real life and circumstances.
A contemporary novel with cinematic aspect that brings you lots of memories, images from the past and the present, as if you lived close by to Alexandra, Daphne, Lina, Magda to learn all their secrets.
How about their best friends? How about their husbands or boyfriends? Well, there is a saying in greek. An exeis tetoies files… But it also exists in English. Who needs enemies, when you have friends like these?
An absolute recommendation to start practicing your Greek.
What crisis?
Not in literature please.