Με αφορμή ένα κακόηθες μελάνωμα

Ο Αλέξανδρος Γεωργίου γεννήθηκε το έτος 1958 στη Φιλιππιάδα της Ηπείρου, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Το διάστημα 1976-1981 φοίτησε στο Νομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ασχολείται με τη δικηγορία από το έτος 1983.
Το 2010 εκδόθηκε το βιβλίο του «Φιλιππιάς και Πέριξ» με περιεχόμενο την ιστορία της ευρύτερης περιοχής της Πατρίδας του.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ |  πολιτισμός  |  12/7/16

Στο βιβλίο τίτλο «Με αφορμή ένα κακόηθες μελάνωμα» και υπότιτλο «Είναι απλά τα πράγματα» γίνεται καταγραφή εκατό ημερών της ζωής ενός ανθρώπου μέσης ηλικίας, ο οποίος στην αρχή αυτής της περιόδου – σχεδόν ταυτόχρονα – έρχεται αντιμέτωπος με δύο καθοριστικά γεγονότα: την τυχαία διαπίστωση ενός Καρκίνου και τον Θάνατο της Μάνας.

Με «αφορμή» αυτά τα δύο καταλυτικά γεγονότα και με σκοπό την αντιμετώπιση και τη διαχείρισή τους, ανακαλεί στη μνήμη του όσες γνώσεις έχει αποκτήσει στη μέχρι σήμερα ζωή του. Αποπειράται να απαντήσει στο κλασσικό ερώτημα: «πούθε έρχομαι και που πηγαίνω». Προσπαθεί να κατανοήσει, να απομυθοποιήσει και να συμπορευτεί με την πραγματικότητα. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται μέσω της γραφής, η οποία αποτελεί μία μορφή θεραπείας του μυαλού και της ψυχής.

Γίνεται εκτεταμένη παρουσίαση με απλό τρόπο της σύλληψης, της γέννησης, της ανάπτυξης και γενικά της λειτουργίας του ανθρωπίνου σώματος, καθώς και των θεωριών για τα αίτια του Καρκίνου και τη θεραπευτική αντιμετώπισή του από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.
Παράλληλα με τα άνω δύο θέματα, της διαπίστωσης και της χειρουργικής –  θεραπευτικής αντιμετώπισης του Καρκίνου και του Θανάτου της Μάνας, το μυθιστόρημα διατρέχουν από την αρχή μέχρι το τέλος τα πανάρχαια, αλλά και αναπάντητα ερωτήματα γύρω από την Κοσμογονία, την Θεογονία, την Ψυχογονία, την Ανθρωπογονία, τη γέννηση, το θάνατο, τη μετά θάνατον ζωή. Εκτίθενται οι βασικές Κοσμοαντιλήψεις, με κεντρικό άξονα (για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου) την αντίθεση μεταξύ της Ελληνικής Κοσμοθέασης και των άλλων αντιλήψεων.
Στο μυθιστόρημα παρεμβάλλονται αναφορές για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα στα θέματα της υγείας, της πολιτικής, της οικονομίας, των αιτιών και των επιπτώσεων της κρίσης, του ρόλου και της στάσης των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των διανοουμένων.
Σε μία δεύτερη ανάγνωση, το έργο αναφέρεται στην απώλεια και το πένθος, που επακολουθεί της απώλειας.
«Θάνατοι» υπάρχουν στη ζωή κάθε ανθρώπου από τη γέννηση μέχρι το τέλος. Η διαχείρισή τους εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία καθενός. Από αυτή εξαρτάται και η δυνατότητα της υπέρβασης των θανάτων και της μεταμόρφωσης των αναπόφευκτων οδυνηρών εμπειριών σε ενεργητικές, δημιουργικές θέσεις και θετικές στάσεις ζωής.

Τι σχέση μπορεί να έχει το περιήλιον με τον καρκίνο; Ποια αθώρητη διαδρομή συνδέει τον Μέγα Κωνσταντίνο με ένα τυχαίο(;) λάθος στην μίτωση;

Στην δύσκολη και καχύποπτη εποχή μας είναι πολύ εύκολο να θεωρήσει ο αναγνώστης πως στο βιβλίο υπάρχει μια επίδειξη γνώσεων με κράχτη ένα κακόηθες μελάνωμα. Με την ίδια όμως ευκολία μπορεί αυτή η οπτική γωνία να είναι απότοκη μικρότητας ….

Μπορεί σίγουρα να είμαστε «σπορά της τύχης»,  αλλά η προσωπική κοσμοθεώρηση και μόνο αυτή, μπορεί να σε οδηγήσει ανώδυνα και δυναμικά στην στάση ζωής: Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!

Για να φτάσεις όμως εκεί, είναι σαφώς απαραίτητο να εκτιμήσεις βαθειά τον Επίκουρο που έλεγε πως όπου υπάρχει ο θάνατος δεν υπάρχω  εγώ και όπου υπάρχω εγώ δεν υπάρχει ο θάνατος, άρα ποτέ ΔΕΝ ΘΑ συναντηθούμε…!!! Μπορείς όμως να εκτιμήσεις αυτό, να το κάνεις στάση ζωής, αν δεν σκύψεις στην «τιτανομαχία»  χριστιανών και Ελλήνων;

Για να φτάσεις όμως εκεί, είναι σαφώς απαραίτητο να εκτιμήσεις την άναρχη άποψη του Ηράκλειτου για τον κόσμο που είναι ίδιος για όλους (!) δεν τον έφτιαξε κανένας θεός ή άνθρωπος αλλά ήταν, είναι και θα είναι ζωντανός (πυρ αείζωον), συστολοδιαστελλόμενος με ρυθμό!!!  Και για να το εκτιμήσεις αυτό βαθειά, βοηθάει να ξέρεις ότι αυτό «θυμίζει» την θέση του διαλεκτικού υλισμού για το σύμπαν…

Και για να φτάσεις εκεί συμβάλλει – και μάλιστα καθοριστικά – η συνεχής αμφιθυμία μεταξύ της  γης που σε γέννησε και της πόλης που σε φιλοξενεί, η μάχη του νόστου και της βιομέριμνας…

LAMPROS